Guillermo Cacace

Briljante, hartbrekende monoloog over onbeantwoorde liefde
Ergens in een hotel aan de kust tuurt een middelbare man naar de zee. Hij wacht tevergeefs op zijn jongere geliefde, maar weet dat die niet zal verschijnen. Hun relatie is over, maar de man kan niet loskomen van het emotionele web waarin hij verstrikt is geraakt. Zo eenvoudig als het gegeven van een onbeantwoorde liefde lijkt, zo briljant vertolkt Luis Machín in El Mar de Noche (De zee van de nacht) de wanhoop die erop volgt. Zijn monoloog, geschreven door de gerespecteerde film- en theaterregisseur Santiago Loza, is er een van diepe herkenning en ontroering. Een voorstelling die zó invoelend de woorden vindt voor het onbeschrijflijke, angstaanjagende niets dat niemand hoopt te ervaren - maar waarin iedereen weleens heeft rondgedoold - is een gebroken hart waard. Als je dan toch nog eens onversneden liefdesverdriet moet voelen, laat het dan de beeldschone hartenpijn van Luis Machín zijn.

Meer weten? Lees hier het interview met Guillermo Cacace!